فجر.
(اِ)
سپیدی آخر شب.
روشنی پگاه که سرخی آفتاب است در سیاهی شب.
بام.
روشنی.
فلق.
فجر دو باشد: فجر اوّل یا کاذب یا ذَنَبُ السِّرحان و فجر ثانی یا صادق که آن را فجر معترض نیز گویند.
سرخی خورشید در سیاهی شب، و گویند که آن پایان شب است چنانکه شفق آغاز آن است.
- صلوة فجر; نماز بامداد. دوگانه. رجوع به دوگانه شود.