... عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ :
قَالَ رَجُلٌ لِأَبِي جَعْفَرٍ (ع) :
إِنِّي ضَعِيفُ الْعَمَلِ قَلِيلُ الصِّيَامِ
وَ لَكِنِّي أَرْجُو أَنْ لَا آكُلَ إِلَّا حَلَالًا
قَالَ :
فَقَالَ لَهُ :
          "أَيُّ الِاجْتِهَادِ أَفْضَلُ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَ فَرْج‏ٍ"

... عَنْ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ (ع) قَالَ :
كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) ...
يَقُولُ :
       التَّفَكُّرُ حَيَاةُ قَلْبِ الْبَصِيرِ
       كَمَا يَمْشِي الْمَاشِي فِي الظُّلُمَاتِ بِالنُّورِ
       بِحُسْنِ التَّخَلُّصِ وَ
       قِلَّةِ التَّرَبُّص‏ِ

409 - وَ قَالَ (ع) :
                      الْـقَـلْــبُ مُـصْـحَـفُ الْـبَـصَــرِ

من از که باک دارم خاصه که یار با من
از سوزنی چه ترسم و آن ذوالفقار با من

کی خشک لب بمانم کان جو مرا ست جویان
کی غم خورد دل من و آن غمگسار با من

تلخی چرا کشم من، من غرق قند و حلوا
در من کجا رسد دی و آن نوبهار با من

از تب چرا خروشم عیسی طبیب هوشم
وز سگ چرا هراسم میر شکار با من

در بزم چون نیایم ساقیم می کشاند
چون شهرها نگیرم و آن شهریار با من

در خم خسروانی می بهر ما ست جوشان
این جا چه کار دارد رنج خمار با من

با چرخ اگر ستیزم ور بشکنم بریزم
عذرم چه حاجت آید و آن خوش عذار با من

من غرق ملک و نعمت سرمست لطف و رحمت
اندر کنار بختم و آن خوش کنار با من

ای ناطقه معربد از گفت سیر گشتم
خاموش کن وگر نی صحبت مدار با من

حضرت زهراء سلام الله علیها

فاطمة. [ طِ م َ ] (اِخ)
دختر محمد بن عبدالله (ص)، پیامبر گرامی اسلام. در بیستم جمادی الآخرة به سال پنجم بعثت در مکه به دنیا آمد. مادرش خدیجه (س) بود. او را به القاب سیّدة نساء العالمین، طاهرة، صدیقة، زاکیة، راضیة، مرضیّة، بتول، زهراء و مادرشان را به لقب بنت خویلا خوانده اند. او زوجۀ عليّ بن أبي طالب (ع) و مادر إمامین حسنین (ع) است.
شیخ طوسی (ره) و اکثر علماء ذکر کرده اند که ولادت آن حضرت روز بیستم جمادی الآخرة سال دوم بعثت و به روایتی سال پنجم بعثت اتفاق افتاده و مادرشان حضرت خدیجه (س) بوده است، و مطابق روایات و احادیث فاطمه (س) در شکم مادر سخن میگفته است. فضایل و مناقب آن مخدّره زیاده از آن است که در اینجا ذکر شود. وفات آن حضرت در سیُم جمادی الآخرة واقع شده.
وفاتشان را به سال ١١ هجری قمری نوشته اند و گویند شش ماه پس از وفات پدرشان از دنیا رفته اند. از ایشان ١٨ حدیث صحیح نقل شده است.

جَلَّ جَنابُ الْحَقِّ عَنْ
أنْ يَكونَ شَريعَةً لِكُلِّ وارِدٍ،
أوْ
يَطَّلِعَ عَلَيْهِ
إلاّ واحِدٌ بَعْدَ واحِدٍ.
وَ لذَلِكَ
فَإنَّ مَا یَشْتَمِلُ عَلَيْهِ هَذا الْفَنُّ
ضُحْكَةٌ لِلْمُغَفَّلِ،
عِبْرَةٌ لِلْمُحَصِّلِ،
فَمَنْ سَمِعَهُ
فَاشْمَأَزَّ عَنْهُ
فَلْيَتَّهِمْ نَفْسَهُ،
لَعَلَّها
لا تُناسِبُهُ،
وَ
كُلٌّ مُيَسَّرٌ؛
لِما خُلِقَ لَهُ.

بزرگتر است‌ جناب‌ حقّ از اينكه‌ راه‌ و آبشخوار براي‌ هر شخص‌ واردي‌ قرار گيرد،
و يا آنكه‌ هر کسی بر وي‌ اطّلاع‌ حاصل‌ نمايد مگر يكنفر پس‌ از نفر دگر.
بدينجهت‌ ميـباشد كه‌ آنچه‌ را كه‌ اين‌ فنّ بر آن‌ اشتمال‌ دارد، اسباب‌ مسخره‌ و خندۀ شخص‌ِ سفيه‌ و نافهم‌، و عبرت‌ براي‌ شخص‌ پيـجو و فهيم‌ است.
بنابراين‌، كسيـكه‌ بر مطالب‌ آن‌ مطّلع‌ گردد، و اشمئزاز پيدا نمايد بايد خودش‌ را متّهم‌ كند،
به‌ علّت‌ عدم‌ تناسب‌ نفس‌ِ وي‌ با اين‌ فنّ؛
هر كس‌ آسان‌ و موافق‌ است‌ با چيزي‌ كه‌ براي‌ آن‌ آفريده‌ شده‌ است‌ (هر كسي‌ را بهر كاري‌ ساختند).

412 -
وَ قَالَ (ع) :
             كَفَاكَ
             أَدَباً لِنَفْسِكَ
             اجْتِنَابُ
             مَا تَكْرَهُهُ مِنْ غَيْرِك‏.

ای «سـنــائــی» بـه قــوّتِ ایمان
مدحِ حیدر(ع) بگو پس از عثمان

 بــــا مــدیــحــش مـــدائــــحِ مُــطـلــق
  «زَهَقَ الباطِل» ست  و «جاءَ الحَقّ»

جُمادی

جمادی
[ ج ُ دا ]
نام دو ماه است (از ماههای قمری) جمادی الاولی و جمادی الآخرة، ماه پنجم و ششم از ماههای قمری.
و رمز آن در کتابت ج ١ و ج ٢ میباشد.
ج، جُمادَیات.
- جمادی خمسه : ماه جمادی الاولی است و جمادی ستة ماه جمادی الآخرة است.
خمسه وسته گفتن برای آن است که ماه پنجم و ماه ششم سال قمری است.

ز مـحــرّم چـو گـذشـتــی بُـوَدَت مــاه صـفـر
دو ربـیــع و دو جُــمـــادی ز پـی یـکـدیـگـر

رجب است از پی و شعبان، رمضان و شوّال
پس به ذي قعده و ذي حجّة بـکن نیک نـظـر

جمادی الاولی [ ج ُ دَل او لا ]
ماه پنجم از ماههای قمری.
جمادی خمسة [ ج ُ دا خ َس َ ]
نام جمادی الاولی است؛ چه ماه پنجم عربی است.