وَ كُلَا مِنْهَا رَغَدًا

رغد.

[ رَ غ َ / رَ ]

(ع ص)

خوش و فراخ.
مُخصِب.
واسع.
واسعه طیبه.
کثیر.
عیش رغد;
زندگانی فراخ.
عیش فراخ.
عیش خوش.
عیشة رَغَد;
زیست خوش و راحت و فراخ.

|| جِ راغِد.
گویند:
قوم رغد;
گروه دارای عیش واسع و روزی فراخ.
همچنین است:
نساء رغد.
«مذکر و مؤنث در آن یکی است».
فراخ زیست.

|| خوردنی پاکیزه.

کاسه پیدا وندر آن پنهان رَغَد
طاعمش داند کز آن چه می خورد
مولوی