درایة.
[ دِ ی َ ]
(ع مص)
دانستن.
دانستن چیزی را، یا دانستن به نوعی از حیله.
دری . دریة . دریان .
|| درایت . درایه . علم به چیزی ، وگویند علم به چیزی با تکلف و حیله .دانش.
|| (اصطلاح فلسفی) معرفتی که حاصل می شود به نوعی از حیلت که تقدیم مقدمات و استعمال رویت باشد.
|| (اصطلاح شرعی) علم درایه یا علم درایة الحدیث ، اصول علم فقه است .
علم فقه و اصول فقه.
علم اصول حدیث است .
علمی است که از معنی مفهوم ازالفاظ حدیث و از مراد و مقصود آنها بحث می کند، و آن بر قواعد عربی و ضوابط شریعت استوار است و موضوع آن احادیث رسول اکرم (ص) است از جهت دلالت آنها بر معنی مفهوم یا مراد، و غایت آن تحلّی به آداب نبوی و تخلّی از اموری است که آنها را ناپسند داشته و نهی نموده است، و مبادی آن کلیۀ علوم عربی است و معرفت قصص و اخبار متعلق به رسول اکرم (ص) و معرفت اصلین و فقه و غیره است .
علمی است که درآن بحث می شود از متن حدیث و سند آن و طرق آن از صحیح و سقیم و علیل، و آنچه مورد لزوم است؛ تا مقبول ازمردود آن شناخته شود، و یا علمی است که در آن بحث می شود از سند حدیث و متن آن و کیفیت تحمل آن و آداب نقل آن .
موضوع درایه راوی (روایت کننده) و مروی (حدیث روایت شده) است ، و غایت آن معرفت به احادیث مردوده برای اجتناب از آنها است.
- کتب درایه ;
کتابهایی که درآن اقسام احادیث و اخبار و اصطلاحات محدثین را گرد کنند.