فریدون

در زبان پهلوی فرتن، یکی از بزرگان داستانی مشترک اقوام هند و ایرانی است.
پادشاهی است معروف که ضحاک را دربند کرد.
مطابق شاهنامۀ حکیم فردوسی او پسر آتبین و از نسل جمشید است که پس از مشاهدۀ ستمگریهای ضحاک تازی علیه او قیام میکند و با دستیاری کاوۀ آهنگر، ضحاک را دستگیر و در کوه دماوند زندانی میکند و خود به پادشاهی ایران میـرسد. سپس در پایان عمر سرزمین وسیع قلمرو خود را میان پسرانش سلم و تور و ایرج تقسیم میکند و ایران را به ایرج میـسپارد. سرانجام سلم و تور توطئه میکنند و ایرج را به قتل میرسانند. و جنازۀ ایرج را نزد پدر می آوردند و فریدون پس از زاری و نالۀ بسیار مقام او را به پسرش منوچهر میدهد و منوچهر به جنگ عموهای خود میرود و بنیاد جنگهای ایران و توارن نهاده میشود. فریدون در پایان سلطنت پانصدسالۀ خود تاج شاهی را بر سر منوچهر میگذارد و از این جهان رخت برمیـبندد.
فریدون در ادبیات فارسی به عنوان مظهر قدرت و پیروزی مورد تشبیه قرار گرفته است...

فــریــدونِ فــرّخ فــرشـتـه نـبـود
ز مُشک و ز عنبر سرشته نبود

بـه داد و دِهِش یـافت آن نیکویی
تو داد و دهش کن؛ فریدون تویی