مُهطِع. [ م ُ طِ ] (ع ص)

آن که بنگرد به فروتنی و خواری و برنگیرد چشم را از آن.

|| خاموش رونده به سوی کسی که آوازدهد وی را و بخواند.

|| بعیر مهطع; شتر راست گردن به سرشت.

|| شتابان. مُسرِع. شتابنده. مُهطِعین؛ شتابندگان. شتابـزدگان.

مُهْطِعينَ إِلَى الدَّاعِ

يَقُولُ الْكافِرُونَ :

هذا يَوْمٌ عَسِرٌ (8) القمر

مُهْطِعينَ مُقْنِعي‏ رُؤُسِهِمْ

لا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ

وَ أَفْئِدَتُهُمْ هَواءٌ (43) إبراهیم (ع)

فَمَا لِ الَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ؟ (36)

عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ(37) المعارج