مطاع.
[ م ُ ]
(ع ص)
اطاعت و فرمانبرداری کرده شده یعنی کسی که مردم اطاعت او کرده باشند و مطیع او شوند. کسی و یا چیزی که مردم مطیع و فرمانبردار وی باشند و اطاعت آن را کنند.
شفیع، مطاع، نبیّ کریم
قسیم جسیم نسیم وسیم
سعدی (گلستان)
- الشّح المُطاع; بخل و زفتیی که صاحب آن در منع حقوق مردم مطیع و فرمانبر آن باشد.
آمار
وب سایت:
