مؤمنی آخر در آ در صفِّ رزم
یادگارِعُمر
درباره وبلاگ


حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان ------- این نقش ماند از قلمت یادگارِ عُمر ---------- خوش آمدید --- علی
نويسندگان
جمعه 2 مرداد 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

مؤمنی، آخر در آ  در «صفِّ رزم»
كه تو را بر «آسمان» بوده ست بَزم

بر امیدِ «راهِ بالا»  كُن قیام
همچو شمعی پیشِ محراب، ای غلام

اشك میــبار و  همی سوز از «طَلَب»
همچو شمعِ سَر بُریده  جمله «شب»

لب فرو بند از طعام و از شراب
سویِ «خوانِ آسمانی» كن شتاب

دم به دم از آسمان میدار اُمید
در هوای آسمان، رقصان چو بید

دم به دم از آسمان می آیدت
آب و آتش، رزق می افزایدت

گر تو را آن جا  کشد  نبود عَجَب
منگر اندر «عجز» و بنگر در «طلب»

كاین «طلب» در تو گروگانِ خُدا ست
زآنكه هر طالب به مطلوبی سزا ست

جهد كن تا این طلب افزون شود
تا «دلت» زین «چاهِ تن» بیرون شود

خلق گوید: مُرد مسكین آن فلان
تو بگوئی: زنده ام  ای غافلان

گر تن من همچو تن ها خفته ست
هشت جنّت در دلم بشكفته ست

جان چو خفته در گُل و نسرین بوَد
چه غم ست ار تن در آن سرگین بود؟

جان ِ خفته  چه خبر دارد ز تن؟
كاو به گلشن خفت، یا در گولخن

میزند جان در جهانِ آبگون
نعرۀ "یا لَیتَ قَوْمِی یعلمون"

گر نخواهد زیست جان بی این بدن
پس فلك ایوانِ كه خواهد بُدَن؟

گر نخواهد بی بدن جان ِ تو زیست
"فِی السَّماءِ  ِرزْقُكُمْ" روزیِ كیست؟

مثنوی معنوی دفتر 5