یادگارِعُمر آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
نويسندگان جمعه 2 مرداد 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی
مؤمنی، آخر در آ در «صفِّ رزم» بر امیدِ «راهِ بالا» كُن قیام اشك میــبار و همی سوز از «طَلَب» لب فرو بند از طعام و از شراب دم به دم از آسمان میدار اُمید دم به دم از آسمان می آیدت گر تو را آن جا کشد نبود عَجَب كاین «طلب» در تو گروگانِ خُدا ست جهد كن تا این طلب افزون شود خلق گوید: مُرد مسكین آن فلان گر تن من همچو تن ها خفته ست جان چو خفته در گُل و نسرین بوَد جان ِ خفته چه خبر دارد ز تن؟ میزند جان در جهانِ آبگون گر نخواهد زیست جان بی این بدن گر نخواهد بی بدن جان ِ تو زیست مثنوی معنوی دفتر 5 |
|||
|