توبۀ نَصوح
یادگارِعُمر
درباره وبلاگ


حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان ------- این نقش ماند از قلمت یادگارِ عُمر ---------- خوش آمدید --- علی
نويسندگان
یک شنبه 7 تير 1394برچسب:, :: :: نويسنده : علی

مثنوی معنوی دفتر 5

...

گر بپرسی گبر را: كاین آسمان
آفریدۀ كیست وین خلق و جهان؟

گوید او: كاین آفریدۀ آن خدا ست
كآفرینش، بر خدائی اش گوا ست

كفر و فسق و اِستَمِ بسیارِ او
هست لایق با چنین اقرارِ او ؟

هست لایق با چنین اقرارِ راست؟
آن فضیحتـها و آن كردارِ كاست؟

فعلِ او كرده دروغ، آن قول را
تا شد او لایق عذابِ هول را

پس دروغ آمد ز سر تا پای او
که دروغش کرد هم اعضای او

روزِ محشر، هر نهان پیدا شود
هم ز خود، هر مجرمی رسوا شود

دست و پا بدهد گواهی با بیان
بر فَسادِ او به پیشِ مُستَعان

دست گوید: من چنین دزدیده ام
لب بگوید: من چنین بوسیده ام

پای گوید: من شدستم تا مِنا
فَرج گوید: من بكردستم زنا

چشم گوید: غمزه كَردَستَم حرام
گوش گوید: چیده ام سوءُ الكَلام

پس دروغ آمد ز سر تا پای خویش
چون گواهی میدهد اعضا به پیش

...

پس چنان كن فعل، كان خود بی زبان
باشد اشهد گفتن و عینِ بیان

تا همه تن، عضو عضوت، ای پسر
گفته باشد "اشهد" اندر نفع و ضَرّ

رفتنِ بنده پیِ خواجه گوا ست
كه منم محكوم و، این مولای ما ست

گر سیه كردی تو نامۀ عمرِ خویش
توبه كن ز آنها كه كَردَستی به پیش

عُمر اگر بُگذَشت، بیخَش این دَم ست
«آبِ توبه» اش دِه اگر او بی نَم ست

بیخِ عُمرَت را بده آبِ حیات
تا درختِ عمر گردد با ثَبات

جمله ماضیها از این نیكو شوند
زهرِ پارینه، از این گردد چو قند

سَیِّئاتَت را مُبَدَّل كرد حقّ
تا همه طاعت شوند آن ما سَبَق