علی اکبر بن حسین بن علی بن ابی طالب قرشی هاشمی علیهم السلام. وی فرزند امام حسین (ع) و مادر او لیلی بنت ابی مرة عروة بن مسعود ثقیفة بود. تولد او در عهد خلافت عثمان روی داد و در واقعۀ کربلا (سال ٦١ ه.ق.) هجده ساله بود و در این واقعه پس از شهادت عباس بن علی (ع) به جنگ دشمنان رفت و آنگاه که تعداد بسیاری از آنان رابه قتل رساند با شمشیر شخصی به نام مرة بن منقذ بن نعمان عبدی، از بنی عبدالقیس شهید گشت. و قاتل بلافاصله به دست اصحاب حسین (ع) قطعه قطعه گردید. برخی از مورخان «علی اکبر» را نخستین کسی دانند که در واقعۀ کربلا شهید گشت. وی را لقب «اکبر» دادند تا با برادر کهترش (زین العابدین ع) اشتباه نشود.
(از حبیب السیر)
(الاعلام زِرِکلی بنقل از مقاتل الطالبین ... البدایة و النهایة).