یادگارِعُمر
درباره وبلاگ


حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان ------- این نقش ماند از قلمت یادگارِ عُمر ---------- خوش آمدید --- علی
نويسندگان

زین همه انواعِ دانش، روز مرگ
دانشِ فقر ست ساز راه و برگ

************

آن یكی نحوی به كشتی دَرنشست
رو به كشتیبان نمود آن خود پرست

گفت : هیچ از نحو خواندی ؟ گفت : لا
گفت : نیمِ عُمرِ تو شد بر فنا

دل شكسته گشت كشتیبان ز تاب
لیك آن دَم گشت خامُش از جواب

باد كشتی را به گردابی فکند
گفت كشتیبان بدان نحوی بلند :

هیچ دانی آشنا كردن بگو ؟
گفت : نی از من تو سَبّاحی مجو

گفت : كلّ عمرت ای نحوی فنا ست
زآنكه كشتی غرق در گردابها ست

«محو» میــباید نه نحو اینجا بدان
گر تو محوی، بی خطر در آب ران

آبِ دریا مُرده را بر سر نهد
ور بود زنده، ز دریا كی رهد ؟

چون بمُردی تو ز اوصافِ بشر
بحرِ اسرارت نهد بر فرقِ سر

ای كه خلقان را تو خر میــخوانده ای
این زمان، چون خر، بر این یخ مانده ای

گر تو علّامۀ زمانی در جهان
نك فنای این جهان بین این زمان

مردِ نحوی را از آن در دوختیم
تا شما را «نحوِ مَحو» آموختیم

فقهِ فقه و نحوِ نحو و صرفِ صرف
در "كم آمد" یابی، ای یارِ شگرف

***

مثنوی معنوی
دفتر 1

سه شنبه 17 تير 1393برچسب:, :: :: نويسنده : علی

مُهین.
(ع ص)
«ه و ن»
نعت فاعلی از اِهانة.
خواری بخش.
خوارکننده

مَهین.
(ع ص)
سست و ناتوان.
خوار و سست.
ضعیف.
ذلیل.
بی مقدار.
عاجز.
پست.
بی توان

-
ماء مَهین : آب ضعیف. کنایه از نطفه است.

-
اندک.
حقیر.
قلیل.
- شیر زبان گز.
-
کم خرد و کم تمیز.
آن که تمیز و رأیش ناقص باشد.
-
گَشن که باردار نکند.
ج، مُهَناء.

سه شنبه 17 تير 1393برچسب:مداهنة, :: :: نويسنده : علی

مُداهَنَة.
(ع مص)
- ظاهر کردن خلافِ باطن.
خیانت نمودن.
مُصانعت کردن.
بربافتن.
پوشیدن کاری را.
مصانعه و پوشیدنِ ما فی الضّمیر و به خلافِ آن اظهار کردن.
-
نرمی کردن.
سستی کردن.
آسان فراگرفتن.
-
مداهنه عبارت است از مُنکَری و ناپسندی از کسی مشاهده کردن و قادر بر دفعِ آن بودن و به خاطرِ رعایتِ جانبِ مُرتکِب یا جوانبِ دیگر یا به علّتِ کم مُبالاتی و سُستی در کارِ دین مُتَعَرِّضِ او نشدن و دفعش نکردن.

سه شنبه 17 تير 1393برچسب:سطر, :: :: نويسنده : علی

سَطر.
(ع مص)
نوشتن. نبشتن.
- بریدن به شمشیر، یا عامّ است.
-
افکندن بر زمین.

(اِ)
- رَسته و صِنف. رَسته از هر چیز.
-
سطر کتاب. یک خط نبشته یک رده نبشته. خط.

سه شنبه 17 تير 1393برچسب:, :: :: نويسنده : علی

دُعَاءٌ آخَرُ فِي «السَّحَرِ»
أَرْوِيهِ بِإِسْنَادِي
إِلَى جَدِّي أَبِي جَعْفَرٍ الطُّوسِيِّ (ره)
فِي الْمِصْبَاحِ :

يَا عُدَّتِي عِنْدَ كُرْبَتِي

وَ يَا صَاحِبِي فِي شِدَّتِي

وَ يَا وَلِيِّي فِي نِعْمَتِي

وَ يَا غَايَتِي فِي رَغْبَتِي

أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِي

الْمُؤْمِنُ رَوْعَتِي

الْمُقِيلُ عَثْرَتِي

فَاغْفِرْ لِي خَطِيئَتِي

اللَّهُمَّ

إِنِّي أَسْأَلُكَ

خُشُوعَ الْإِيمَانِ

قَبْلَ خُشُوعِ الذُّلِّ فِي النَّارِ

يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ

يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ

يَا مَنْ يُعْطِي مَنْ سَأَلَهُ

تُحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً

وَ يَبْتَدِئُ بِالْخَيْرِ مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ

تَفَضُّلًا مِنْهُ وَ كَرَماً

بِكَرَمِكَ الدَّائِمِ

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ

وَ هَبْ لِي رَحْمَةً وَاسِعَةً جَامِعَةً

أَبْلُغُ بِهَا خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

اللَّهُمَّ

إِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ لِمَا تُبْتُ إِلَيْكَ مِنْهُ

ثُمَّ عُدْتُ فِيهِ

وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ خَيْرٍ أَرَدْتُ بِهِ وَجْهَكَ

فَخَالَطَنِي فِيهِ مَا لَيْسَ لَكَ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ اعْفُ عَنِّي ظُلْمِي وَ جُرْمِي

بِحِلْمِكَ وَ جُودِكَ يَا كَرِيمُ

يَا مَنْ لَا يَخِيبُ سَائِلُهُ

وَ لَا يَنْفَدُ نَائِلُهُ

يَا مَنْ عَلَا فَلَا شَيْ‏ءَ فَوْقَهُ

وَ دَنَا فَلَا شَيْ‏ءَ دُونَهُ

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ ارْحَمْنِي

يَا فَالِقَ‏ الْبَحْرِ لِمُوسَى

اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ

السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ

اللَّهُمَّ طَهِّرْ قَلْبِي مِنَ النِّفَاقِ

وَ عَمَلِي مِنَ الرِّيَاءِ

وَ لِسَانِي مِنَ الْكَذِبِ

وَ عَيْنِي مِنَ الْخِيَانَةِ

فَإِنَّكَ تَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ

وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ

يَا رَبِّ هَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ مِنَ النَّارِ

هَذَا مَقَامُ الْمُسْتَجِيرِ بِكَ مِنَ النَّارِ

هَذَا مَقَامُ الْمُسْتَغِيثِ بِكَ مِنَ النَّارِ

هَذَا مَقَامُ الْهَارِبِ إِلَيْكَ مِنَ النَّارِ

هَذَا مَقَامُ مَنْ يَبُوءُ بِخَطِيئَتِهِ

وَ يَعْتَرِفْ بِذَنْبِهِ

وَ يَتُوبُ إِلَى رَبِّهِ

هَذَا مَقَامُ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ

هَذَا مَقَامُ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ

هَذَا مَقَامُ الْمَحْزُونِ الْمَكْرُوبِ

هَذَا مَقَامُ الْمَحْزُونِ الْمَغْمُومِ الْمَهْمُومِ

هَذَا مَقَامُ الْغَرِيبِ الْغَرِيقِ

هَذَا مَقَامُ الْمُسْتَوْحِشِ الْفَرِقِ

هَذَا مَقَامُ مَنْ لَا يَجِدُ لِذَنْبِهِ غَافِراً غَيْرَكَ

وَ لَا لِهَمِّهِ مُفَرِّجاً سِوَاكَ

يَا اللهُ يَا كَرِيمُ

لَا تُحْرِقْ وَجْهِي بِالنَّارِ بَعْدَ سُجُودِي وَ تَعْفِيرِي

بِغَيْرِ مَنٍّ مِنِّي عَلَيْكَ

بَلْ لَكَ الْحَمْدُ وَ الْمَنُّ وَ الْفَضْلُ

عَلَيَّ ارْحَمْ

أَيْ رَبِّ أَيْ رَبِّ أَيْ رَبِّ

- حَتَّى يَنْقَطِعَ النَّفَسُ -

ضَعْفِي

وَ قِلَّةَ حِيلَتِي

وَ رِقَّةَ جِلْدِي

وَ تَبَدُّدَ أَوْصَالِي

وَ تَنَاثُرَ لَحْمِي وَ جِسْمِي وَ جَسَدِي

وَ وَحْدَتِي وَ وَحْشَتِي فِي قَبْرِي

وَ جَزَعِي مِنْ صَغِيرِ الْبَلَاءِ

أَسْأَلُكَ يَا رَبِّ

قُرَّةَ الْعَيْنِ وَ الِاغْتِبَاطَ يَوْمَ الْحَسْرَةِ وَ النَّدَامَةِ

بَيِّضْ وَجْهِي يَا رَبِّ يَوْمَ تَسْوَدُّ فِيهِ الْوُجُوهُ

وَ آمِنِّي مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ

أَسْأَلُكَ الْبُشْرَى يَوْمَ تُقَلِّبُ فِيهِ الْقُلُوبَ وَ الْأَبْصَارَ

وَ الْبُشْرَى عِنْدَ فِرَاقِ الدُّنْيَا

الْحَمْدُ لِلهِ

الَّذِي أَرْجُوهُ عَوْناً فِي حَيَاتِي

وَ أُعُدُّهُ ذُخْراً لِيَوْمِ فَاقَتِي

الْحَمْدُ لِلهِ

الَّذِي أَدْعُوهُ وَ لَا أَدْعُو غَيْرَهُ

وَ لَوْ دَعَوْتُ غَيْرَهُ لَخَيَّبَ دُعَائِي

الْحَمْدُ لِلهِ

الَّذِي أَرْجُوهُ وَ لَا أَرْجُو غَيْرَهُ

وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِي

الْحَمْدُ لِلهِ

الْمُنْعِمِ الْمُحْسِنِ الْمُجْمِلِ الْمُفْضِلِ

ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ

وَلِيِّ كُلِّ نِعْمَةٍ

وَ صَاحِبِ كُلِّ حَسَنَةٍ

وَ مُنْتَهَى كُلِّ رَغْبَةٍ

وَ قَاضِي كُلِّ حَاجَةٍ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ ارْزُقْنِي

الْيَقِينَ وَ حُسْنَ الظَّنِّ بِكَ

وَ أَثْبِتْ رَجَاءَكَ فِي قَلْبِي

وَ اقْطَعْ رَجَائِي عَمَّنْ سِوَاكَ

حَتَّى لَا أَرْجُوَ غَيْرَكَ

وَ لَا أَثِقَ إِلَّا بِكَ

يَا لَطِيفاً لِمَا يَشَاءُ

أَلْطِفْ لِي فِي جَمِيعِ أَحْوَالِي

بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى

يَا رَبِّ

إِنِّي ضَعِيفٌ عَلَى النَّارِ

فَلَا تُعَذِّبْنِي بِالنَّارِ

يَا رَبِّ

ارْحَمْ دُعَائِي وَ تَضَرُّعِي

وَ خَوْفِي وَ ذُلِّي وَ مَسْكَنَتِي

وَ تَعْوِيذِي وَ تَلْوِيذِي

يَا رَبِّ

إِنِّي ضَعِيفٌ عَنْ طَلَبِ الدُّنْيَا

وَ أَنْتَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ

وَ أَسْأَلُكَ

يَا رَبِّ

بِقُوَّتِكَ عَلَى ذَلِكَ

وَ قُدْرَتِكَ عَلَيْهِ

وَ غِنَاكَ عَنْهُ

وَ حَاجَتِي إِلَيْهِ

أَنْ تَرْزُقَنِي

فِي عَامِي هَذَا

وَ شَهْرِي هَذَا

وَ يَوْمِي هَذَا

وَ سَاعَتِي هَذِهِ

رِزْقاً

تُغْنِينِي بِهِ

عَنْ تَكَلُّفِ مَا فِي أَيْدِي النَّاسِ

مِنْ رِزْقِكَ الْحَلَالِ الطِّيِّبِ

أَيْ رَبِّ

مِنْكَ أَطْلُبُ

وَ إِلَيْكَ أَرْغَبُ

وَ إِيَّاكَ أَرْجُو

وَ أَنْتَ أَهْلُ ذَلِكَ

لَا أَرْجُو غَيْرَكَ

وَ لَا أَثِقَ إِلَّا بِكَ

يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

أَيْ رَبِّ

ظَلَمْتُ نَفْسِي

فَاغْفِرْ لِي

وَ ارْحَمْنِي

وَ عَافِنِي

يَا سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ

وَ يَا جَامِعَ كُلِّ فَوْتٍ

وَ يَا بَارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ

يَا مَنْ لَا تَغْشَاهُ الظُّلُمَاتُ

وَ لَا تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الْأَصْوَاتُ

وَ لَا يَشْغَلُهُ شَيْ‏ءٌ عَنْ شَيْ‏ءٍ

أَعْطِ مُحَمَّداً (ص)

أَفْضَلَ مَا سَأَلْتُكَ

وَ أَفْضَلَ مَا سُئِلْتَ لَهُ

وَ أَفْضَلَ مَا أَنْتَ مَسْئُولٌ لَهُ

إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

وَ هَبْ لِيَ الْعَافِيَةَ

حَتَّى تَهْنِئَنِي الْمَعِيشَةُ

وَ اخْتِمْ لِي بِخَيْرٍ

حَتَّى لَا تَضُرَّنِي الذُّنُوبُ

اللَّهُمَّ رَضِّنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي

حَتَّى لَا أَسْأَلَ أَحَداً شَيْئاً

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ افْتَحْ لِي خَزَائِنَ رَحْمَتِكَ

وَ ارْحَمْنِي رَحْمَةً لَا تُعَذِّبُنِي بَعْدَهَا أَبَداً

فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ

وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ

رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً

لَا تُفْقِرُنِي إِلَى أَحَدٍ بَعْدَهُ سِوَاكَ

تَزِيدُنِي بِذَلِكَ شُكْراً

وَ إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً

وَ بِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ غِنًى وَ تَعَفُّفاً

يَا مُحْسِنُ يَا مُجْمِلُ

يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ

يَا مَلِيكُ يَا مُقْتَدِرُ

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

وَ اكْفِنِي الْمُهِمَّ كُلَّهُ

وَ اقْضِ لِي بِالْحُسْنَى

وَ بَارِكْ لِي فِي جَمِيعِ أُمُورِي

وَ اقْضِ لِي جَمِيعَ حَوَائِجِي

اللَّهُمَّ

يَسِّرْ لِي مَا أَخَافُ تَعَسُّرَهُ

فَإِنَّ تَيْسِيرَ مَا أَخَافُ تَعَسُّرَهُ عَلَيْكَ يَسِيرٌ

وَ سَهِّلْ لِي مَا أَخَافُ حُزُونَتَهُ

وَ نَفِّسْ عَنِّي مَا أَخَافُ ضِيقَهُ

وَ كُفَّ عَنِّي مَا أَخَافُ غَمَّهُ

وَ اصْرِفْ عَنِّي مَا أَخَافُ بَلِيَّتَهُ

يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

اللَّهُمَّ

امْلَأْ قَلْبِي حُبّاً لَكَ

وَ خَشْيَةً مِنْكَ

وَ تَصْدِيقاً بِكِتَابِكَ

وَ إِيمَاناً بِكَ

وَ فَرَقاً مِنْكَ

وَ شَوْقاً إِلَيْكَ

يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ

اللَّهُمَّ

إِنَّ لَكَ حُقُوقاً

فَتَصَدَّقْ بِهَا عَلَيَّ

وَ لِلنَّاسِ قِبَلِي تَبِعَاتٍ

فَتَحَمَّلْهَا عَنِّي

وَ قَدْ أَوْجَبْتَ لِكُلِّ ضَيْفٍ قِرًى

وَ أَنَا ضَيْفُكَ

فَاجْعَلْ قِرَايَ اللَّيْلَةَ الْجَنَّةَ

يَا وَهَّابَ الْجَنَّةِ

يَا وَهَّابَ الْمَغْفِرَةِ

وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ

محاکمۀ خدا !

از دیرباز، افرادی با استعانت از قوّۀ تفکّرِ خود به نقد و زیر سؤال بردن مسائلی همچون مشیّت الهی و از این قبیل پرداخته اند. شعر طنز زیر – «محاکمۀ خدا !» – سرودۀ آقای «بهمنی» از شعرای شیراز است که تیرماه 1314 در مجلۀ «بیچون نامۀ اخگر» به چاپ رسیده است. (سرهنگ اخگر نیز در همین مجلّه، شعری در پاسخ و مخالفت با ایشان سروده است.)

خداوندا ! تویی بینا و آگاه
ز کردار تو دارم ناله و آه



ادامه مطلب ...
دو شنبه 16 تير 1393برچسب:کاشی رحمة الله علیه, :: :: نويسنده : علی

کاشی، حسن آملی المولد و المنشاء، کاشانی الاصل، امامی المذهب، کاشی اللقب و گاهی به «احسن المتکلمین» ملقب از افاضل شعرای قرن هفتم هجرت و یا خود اوائل قرن هشتم را نیز دیده، شاعری است ماهر و متقی و جلیل القدر و عظیم الشأن و معاصر «علامۀ حلی (ره)» متوفی به سال ٧٢٦ ه.ق. و در محبت خانوادۀ رسالت (ص) قلباً و لساناً قدمی ثابت و قلبی راسخ داشته و مدایح بسیاری در حق ایشان گفته و به جز مدیحۀ ایشان اصلاً شعری نگفته و پیرامون مدح اکابر وقت خود نگردیده و از آثار قلمی اوست :
١ - الانشاء که بر علم و ادب و شعر و حکمت مشتمل است
٢ - هفت بند که هفت قصیده به زبان فارسی در مدح حضرت امیرالمؤمنین (ع) گفته و از ابیات آن است :

شمارِ جود تو، برناید ار شود به مَثَل
سپهر کیل و قضا عامل و قدر کیّال
ستارگان فلک سر به سر فرو ریزند
اگر برند ز دیوانِ هیبت تو مِثال
خِرَد ز رفعتِ قدرِ تو قاصر ست که نیست
به قدرِ قدرِ تو اندازۀ قبای مَقال

و از تذکرۀ دولتشاهی نقل است که ملاحسن کاشی بعد از زیارت مکه و مدینه به زیارت حضرت امیر المؤمنین (ع) مشرف شده و در مُحاذی باب حرم ایستاده و قصیدۀ خود را فروخواند که مطلع آن این است :

ای به دور آفرینش پیشوای اهلِ دین
وی ز عزّت مادح بازوی تو روح الامین

پس در همان شب آن حضرت را در خواب دید که بدو فرمود که از راه دور آمده ای و در عُهدۀ ما دو حقّ داری یکی حقّ مهمانی و یکی هم حقّ صلۀ شعر؛ اکنون به بصره رفته، و به تاجری مسعود بن افلح نامی که در آنجا است سلام ما را رسانده و بگو که در سفر بحر عُمّان که کشتی تو مُشرف به غرق بوده هزار دینار (معادل هزار اشرفی طلای هیجده نخودی) برای ما نذر کردی که کشتی و متاع آن به سلامتی به ساحل نجات برسد اکنون آن نذر را وفا کن و بعد از این جمله فرمود که آن هزار دینار را گرفته و در ضروریات خود صرف کن پس ملاحسن از خواب بیدار شده و به بصره رفته و پیغام آن حضرت را به همان تاجر رسانده پس تاجر از کثرت فَرَح نزدیک به حال غشوه شده و سوگند خورد که آن قضیه را به کسی نگفته بوده است فی الحال آن هزار دینار تسلیم ملاحسن کاشی نموده و به شکرانۀ آن نعمت عُظمی خلعتی فاخر هم علاوه کرده و ولیمه ای به سزا به فقرا داد باری کاشی را حکایات طریفه ای است که در رسوخ او در عقیدۀ امامیه و تبرّی او از منافقین برهانی قاطع هستند و در زمان سلطان محمد خدابنده به سلطانیه رفته و از شعرای مجلس عالی وی بوده و هم در آنجا وفات کرده و در سمت قبلۀ آن شهر مدفون و مزار اهالی آن دیار است و با موافق آنچه در ذریعه از سید حسن صدر نقل کرده قبر کاشی بنابر مشهور در بلدۀ کاظمین درحجرۀ شبکه داری است که به بازار کهنه باز شده و نزدیک مقبره ای است که بنام سید مرتضی مشهور است و در سال ٣٥٣ ه.ق. آن بازار خراب و آن حجره ملحق به جاده گردیده است.

دو شنبه 16 تير 1393برچسب:, :: :: نويسنده : علی

حَزم چه بود ؟ بد گُمانی در جهان
دم به دم دیدن بلای ناگهان

آنچنان كه ناگهان شیری رسید
مرد را بربود و در بیشه كشید

او چه اندیشد در آن بردن ؟ ببین
تو همان اندیش، ای استادِ دین

میكشد شیرِ قضا در بیشه ها
جانِ ما مشغول كار و پیشه ها

آنچنان كز فقر میـترسند خلق
زیرِ آبِ شور رفته تا به حَلق

گر بترسندی از آن فقر آفرین
گنجهاشان كشف گشتی در زمین

جمله شان از خوفِ غم در عینِ غم
در پیِ هستی فُتاده در عَدَم

*******

مثنوی معنوی
دفتر 3

از حضرت صادق علیه السّلام :
... الْحَزْمُ مَسَاءَةُ الظَّنِّ ...

مگر زنجیرْ مویی گیردم دست

بیت دوم یکی از غزلیّات خواجۀ شیراز رحمة الله تعالی علیه که مطلعش این بیت است :

ز دست کوته خود زیر بارم
کـه از بالا بلندان شرمسارم

به دو صورت خوانده میشود و آن بیت این است :

مگر زنجیر مویی گیردم دست
وگر نه سـر به شیدایـی برآرم

میشود خواند «زنجیرِ مویی» و میتوان خواند «زنجیرْ مویی».



آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 823
بازدید دیروز : 120
بازدید هفته : 823
بازدید ماه : 13076
بازدید کل : 207119
تعداد مطالب : 2000
تعداد نظرات : 1
تعداد آنلاین : 1

Alternative content