یادگارِعُمر
درباره وبلاگ


حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان ------- این نقش ماند از قلمت یادگارِ عُمر ---------- خوش آمدید --- علی
نويسندگان
یک شنبه 24 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

عبدالرّحمن بن عَوف



ادامه مطلب ...
شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 

طَلحَة بن عبیدالله
مرگ در سال 36 ه.ق



ادامه مطلب ...
شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


 فَدَک
 قریه ای [ دِه ، دهکده ] در حجاز
 که از آنجا تا مدینه دو روز راه است ،
 و گویند سه بخش بوده است
 و هنگامی که رسول اکرم خیبر و قِلاع آن رافتح کرد،
 سه قلعه پایداری کردند
 و محاصرۀ آنها به دشواری گرایید،
 و اهل فدک قاصدی نزد رسول خدا فرستادند
 که اموال و میوه های خود را به نصف ،
 تقسیم و مصالحه نمایند،
 و رسول (ص) این غنیمت جنگی را پذیرفت .
 در این ناحیه چشمه ها و نخلستانهایی بود
 و سپس عمر بر آن دست انداخت
 و هنگامی که فتوح مسلمین وسعت یافت
 آن را به ورثۀ رسول اکرم بازداد.
 بر سر این دِه
 بین علی و عبّاس بن عبدالمطّلب اختلاف بود.
 علی میگفت :
 آن را رسول اکرم در زمان خود به فاطمه بخشیده است
 و عباس آن را ملک رسول میدانست
 و خود را وارث او میشمرد
 و سرانجام عمر بن عبدالعزیز
 [متوفی در 101 ه.ق]
 در زمان خلافت خود
 به والی مدینه دستور داد
 که آن را به فرزندان فاطمه واگذارد.
 دربارۀ این ده سخن بسیار است
 و در اینکه بعد از رسول اکرم
 کار آن به کجا کشید اختلاف روایت موجود است . 
 دهی که پیغمبر (ص) در آنجا باغ خرما داشت .
 این در خیبر بود
 و رسول اکرم آن را به فاطمه علیهاالسّلام بخشید
 و ابوبکر از او بازگرفت . 
 دِهی است به خیبر،
 و از آن ده است فدکی .
 و این دِه را به نام فدک  پسر حام بن نوح خوانده اند.

 لعنت کنم بـر آن بُت ، کـز  فاطمه  فَـدَک را
 بستد به قهر تا شد رنجور و خوار و غمگین 
 ناصرخسرو [قرن پنجم ه.ق]

***
 

شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی

 
 حکیم سنایی غزنوی رحمة الله علیه
 متوفّی در قرن ششم هجری قمری
 فرموده اند :

 مر مرا باری نکو ناید ز روی اعتقاد
 حقِّ زهــرا بُردن و دینِ پیـمبر داشتن

 در کتاب « نَهجُ الحَقِّ وَ کَشفُ الصِّدقِ »
 تألیف « علّامۀ حِلّي » رحمة الله علیه
 متوفّی در قرن هشتم هجري قمري
 در صفحۀ 279

 چنین آمده است :
 
 و منها
 أنه كان يعطي من بيت المال ما  لا يجوز
 حتى
 أنه أعطى عائشة و حفصة
 في كل سنة
 عشرة آلاف درهم.
 ...
 و منع فاطمة (ع)  إرثها و نحلتها
 التي وهبها رسول الله (ص) لها.

***

 ... عُمر بن الخَطّاب
 در طول مدّت حکومتش[تقریباً ده سال]
 در هر سالی به
 عائشة دختر أبي بکر
 و
 حفصة دختر خودش
 ده هزار سکّۀ نقره میبخشید و عطا میکرد .
 ...
 و إرث و آنچه را حضرت رسول (ص) به
 حضرت فاطمۀ زهرا (س)
 بخشیده وعطا فرموده بودند
 از او گرفت .
 .. وَ اللهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ .

شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


 صِحاح
 یا
 
صِحاحِ سِـتّـة.
 نام شش کتاب حدیث اهل سنّت و جماعت
 که فقها و اصحاب حدیث بر آن اعتماد دارند
 و ارکان اساسی علم حدیث است
 و آن شش عبارت است از :
  یکم - الجامع الصّحیح
 تألیف محمّد بن اسماعیل بخاریّ (متوفی٢٥٦ ه.ق)
 
بخاری
 
محمد بن اسماعیل بن
  ابراهیم بن مغیرة بن
  احنف
  جعفی
  حافظ
  مکنی به ابوعبدالله
  و مشهور به امام بخاری ،
  وی از محدثان متقدم بود
  به خراسان
  و جبال
  و عراق
  و مصر
  و حجاز
  و سوریه مسافرت کرد.
  کتاب «جامع صحیح» را
  که به «صحیح بخاری» معروف و
  یکی از صحاح ستۀ اهل سنت و جماعت می باشد
  در ظرف شانزده سال تألیف کرد.
  از تألیفات اوست :
  الادب المفرد ،
  الاسماء والکنی ،
  تاریخ اوسط ،
  تاریخ صغیر ،
  تاریخ کبیر ،
  ثلاثیات بخاری ،
  جامع صحیح ،
  خلق افعال العباد ،
  السنن .
  بخاری در شب پنجشنبه عید فطر
  از سال ٢٥٣ یا ٢٥٦ ه.ق 
  در دیه فرهنگ
  در دَه فرسخی سمرقند درگذشته
  و در همانجا مدفون است .


 
 
 دوم - صحیح
 تألیف ابوالحسن مسلم بن حجّاج نیشابوری (متوفی٢٦١)،
 
مسلم بن الحجاج بن
  مسلم
  القشیری
  نیشابوری
  (ولادت ٢٠٤ ه.ق و وفات ٢٦١ ه.ق).
  مکنی به ابوالحسین
  و ملقب به امام الحافظ .
  از مردم خراسان
  و از محدثین بزرگ قرن سوم هجری است .
  مولدش به نیشابور بود
  و زندگیش در
  حجاز و
  مصر و
  شام و
  عراق گذشت .
  وی را تألیفاتی است که اشهر آنها
  کتاب «صحیح » می باشد
  که به «صحیح مسلم » شهرت دارد
  و یکی از کتاب های معتبر در حدیث ،
  و از «صِحاح ستّه » است .
  مسلم در طول ٢٥ سال
  بالغ بر١٢٠٠٠ حدیث
  در این کتاب جمع کرده است .
  کتب ذیل از جمله تألیفات اوست :
  المسند الکبیر ،
  الجامع ،
  الاسماء و الکنی ،
  الافراد و الوحدان ،
  الاقران ،
  مشایخ الثوری ،
  تسمیة شیوخ مالک و سفیان و شعبة ،
  کتاب المخضرمین ،
  کتاب اولاد الصحابه ،
  أوهام المحدثین ،
  الطبقات ،
  افراد الشامیین ،
  التمییز و العلل .
  ابوالحسین
  مسلم بن الحجاج بن
  مسلم بن ورد بن
  کوشاد
  القشیری .
  در تصحیح المصابیح مسطور است که
  ولادتش در سنۀ اربع و مائتین روی نمود
  و او در خراسان
  از یحیی بن یحیی
  و اسحاق بن راهویه
  استماع حدیث کرد
  و در ری
  از محمد بن مهران الجمال
  و در عراق
  از احمد بن حنبل
  و در حجاز
  از سعید بن منصور
  و در مصر
  از عمرو بن شوار ،
  و به چهار واسطه از نبی (ص) روایت حدیث کند.
  وفاتش درشب یکشنبه
  بیست وپنجم رجب
  سال ٢٦١ ه.ق
  در نیشابور اتفاق افتاد
  و هم در آن شهر مدفون گشت .
  در تاریخ امام یافعی مذکور است که
  مسلم صحیح خود را
  از٣٠٠ هزار حدیث مسموعه تصنیف نمود
  و میان علماء اهل سنت
  در باب تفضیل صحیح بخاری و صحیح مسلم
  اختلاف است و مشهور است که
  کتاب بخاری أفقه
  و کتاب مسلم أحسن سیاق را در روایات دارد.


 
 
 سوم - سنن
 تألیف ابن ماجة (متوفی٢٧٣)،
 
ابن ماجه
 
ابوعبدالله
  محمد بن یزید ماجۀ قزوینی
  ربعی بالولاء .
  از کبار ائمۀ محدثین ،
  صاحب یکی از صِحاح ستّة
  و آن کتاب به نام «سنن ابن ماجه» معروف است .
  مولد او به سال ٢٠٩ ه.ق
  در قزوین .
  او بغداد و
  بصره و
  کوفه و
  شام و
  مکه و
  مصر و
  ری را سیاحت کرد
  و از مشاهیر محدثین عصر حدیث شنود .
  وی را در تفسیر و تاریخ یدی طولی بود
  و علاوه بر سنن ،
  او را تفسیری است
  و نیز کتابی در تاریخ در نهایت نفاست
  و نیز تاریخ قزوین .
  وفات او در سال ٢٧٣ بوده است .


 
 
 چارم - جامع
 تألیف تَرمَذی (متوفی٢٧٩)
 
ترمذی
 
محمد بن عیسی بن
  سورة بن موسی بن
  ضحاک
  سلمی
  ضریر
  بوغی
  ترمذی ،
  حافظ مشهور ،
  مکنی به ابی عیسی .
  یکی از امامانی است که
  در علم حدیث به آنان اقتدا کنند .
  کتاب جامع و علل را در نهایت اتقان تصنیف کرد
  چنانکه بدو مثل زنند .
  وی شاگرد «بخاری» است
  و نزد بعضی از شیوخ او نیز تلمذ کرد .
  در سیزدهم رجب سال ٢٧٩ ه.ق
  به ترمذ درگذشت .
  سمعانی گوید
  مرگ او در قریۀ بوغ بود
  بسال ٢٧٥ ه.ق 
  نام او را در الانساب ذیل نسبت بوغی آورده است .
  اوراست
  جامع صحیح یا جامع ترمذی 
  شمائل النبویة و الخصال المصطفویه .

 

 
 پنجم - سنن
 تألیف ابی داود (متوفی٢٧٥)،
  ابوداود سجستانی .
  سلیمان بن اشعث بن
  اسحاق بن بشیر بن
  شداد بن عمرو بن
  عمران
  السجستانی
  الازدی بالولاء .
  اصل او از سیستان
  و مولد او به سال ٢٠٢ ه.ق بود .
  وی در اوان صِبا به نیشابور بود
  و با فرزندان اسحاق بن راهویه
  به یک دبستان سبق میخواند
  و آنگاه که هنوز سنین عمر او به ده نرسیده بود
  نزد محمد بن اسلم طوسی
  استملاء احادیث میکرد.
  سپس به بصره شد و بدانجا اقامت گزید
  و چند کرّت به بغداد سفر کرد
  و از روات حرمین عراق
  و خراسان
  و شام
  و مصر
  و بصره
  و جزیرۀ ابن عمر
  از جمله احمد بن حنبل
  و احمد بن صالح
  و مسلم بن ابراهیم
  و احمد بن عبید
  و سلیمان بن حرب
  وعدۀ بیشمار دیگر اخذ روایت کرد.
  و احمد حنبل از او روایت حدیث کرد
  و ابوالفرج بن جوزی گوید
  او در نقل حدیث و علل آن
  از اکابر ائمۀ محدثین و علماء آنان است
  و مانند کتاب «سنن» او
  یکی از صحاح ستۀ اهل سنت و جماعت تصنیفی نیامد.
  او این کتاب را بر احمد بن حنبل عرضه کرد
  و وی را پسند افتاد و تحسین کرد .
  یافعی گوید
  کان ابوداود رأساً فی الحدیث
  و رأساً فی الفقه
  ذا جلالة و حرمة و صلاح و ورع .
  و ابراهیم حربی گوید
  حدیث در کف ابوداود
  چون آهن در دست داود نبی نرم شد
  و او با علم خویش ورع و تقوی را جمع کرد.
  و ابن خلّکان گوید :
  احد حُفّاظ الحدیث
  و علمه و علله و
  کان فی الدرجة العالیة من النسک و الصلاح .
  و شیخ ابواسحاق شیرازی
  در طبقات الفقهاء
  او را از اصحاب امام حنبل شمرده است .
  و ابوبکر بن راشد
  در تصحیح المصابیح
  از ابوداود حکایت کند که می گفت :
  از پیامبر پانصد هزار حدیث نوشتم
  و چهار هزار و هشتصد حدیث
  از آن عدۀ کثیره برگزیدم
  و آن کتاب سنن است ،
  مرکّب از
  اخبار صحاح
  و شبه صحاح
  و نزدیک به صحاح
  و تنها چهار حدیث از آن دین مرد را بسنده باشد.
  یکی از آن چهار
  قول رسول صلوات الله علیه است که فرمود :
  الاعمال بالنیات 
  یعنی در عمل ، کار، دل و قصد و آهنگ راست .
  و دیگر فرمود :
  مِن حسن ایمان المرء ترکه ما لایعنیه 
  یعنی از نشانه های نیکوئی ایمان آن است که
  از هرچه نه بکار تست دست برداری .
  و دیگر فرموده :
  لا یکون المؤمن مؤمناً حتی یرضی لأخیه
  ما یرضاه لنفسه 
  یعنی مؤمن مؤمن نبود
  تا آنگاه که
  برای دیگران آن پسندد که خود را پسندد .
  و دیگر فرمود :
  الحلال بیّن
  و الحرام بیّن
  و بَینَ ذلک امور مشتبهات
  فمن ترک الشبهات
  نجی من المحرمات
  و
  من اخذ بالشبهات
  ارتکب المحرمات
  فهلک من حیث لا یعلم 
  یعنی روا و حلال پیدا
  و
  ناروا و حرام پیداست
  و میان این دو اموریست که
  حکم آن روشن نیست و مشتبه است ،
  هرکه ازاین امور پرهیز جست
  از نارواها و محرّم ها ایمن ماند
  و آنکه بدانان یازید
  در ناروائیها و حرامها افتاد
  و از آنسوی که ندانست خود را بورطۀ هلاک افکند .
  ابوبکر گوید که
  ابوداود میـگفت شهوت خفیه یعنی
  آز نهان و راز حب و دوستی ریاست است .
  وقتی در مجلس استملاء
  دوستی از او اجازت خواست
  تا با محبرۀ وی چیزی نویسد
  ابوداود گفت :
  من شرّع فی مال اخیه بالاستیذان
  فقد استوجب بالحشمة الحرمان .
  و در ترجمۀ او آمده است که
  سهل بن عبدالله تستری زاهد مشهور
  که صاحب مقامات و کرامات بود
  به زیارت ابوداود شد .
  او را گفتند این سهل است که

  به زیارت تو آمده است
  ابوداود برپای خاست
  و او را اکرام داد و بنشاند .
  سهل گفت
  مرا بتو حاجتی است ،
  گفت
  آن چیست بگوی با امکان ، آن حاجت برآرم ،
  ابوداود بگفت .
  سهل گفت
  خواهم اجازت دهی تا بر آن زبان
  که با وی از رسول صلی الله علیه وآله
  حدیث کرده ای بوسه دهم
  داود زبان بیرون کرد
  و عبدالله زبان وی ببوسید .
  و باز گویند که
  او در روش و
  هیئت و منظر و شمائل
  به رسول علیه السلام ماننده بود،
  بدین سیاق :
  عن ابراهیم عن علقمه قال
  کان عبدالله یشبه بالنبی صلی الله علیه و سلم
  فی هدبه و دلّه
  و کان علقمه یشبه به عبدالله
  و قال جریر بن عبدالحمید
  کان ابراهیم یشبه بعلقمه
  و کان منصور یشبه بابراهیم
  و قال غیر جریر
  کان سفیان یشبه بمنصور
  و قال عمران بن احمد
  و قال ابوعلی القوهستانی
  کان وکیع یشبه بسفیان
  و کان احمد بن حنبل یشبه بوکیع
  و کان ابوداود یشبه باحمد بن حنبل رضی الله عنهم .
  ابوداود به سال ٢٧٥ ه.ق
  به بصره درگذشت
  و عبدالله بن عبدالواحد هاشمی بر وی نماز کرد .
  حاجی خلیفه
  علاوه بر «سنن»
  دو کتاب یکی به نام
  ناسخ القرآن و منسوخه
  و دیگری را بقولی ،
  دلائل النبوه
  به نام او آورده است .
  و ابن الندیم کتابی دیگر موسوم به
  کتاب اختلاف المصاحف
  از او نام برده
  و در قاهره کتابی به نام
  مراسیل
  منسوب بدو به طبع رسیده است .
  و سجستان که داود از آنجاست
  سجستان خراسان ولایت معروف است
  که بفارسی سیستان نامند
  و یاقوت
  در معجم البلدان
  گوید که
  ابوالفضل محمد بن طاهر مقدسی گفت
  که از محمد بن نصر شنیدم که
  نسبت ابوداود بسجستان یا
  سجستانه قریه ای از بصره است .
  و این گفته استوار نیست
  چه گذشته از اینکه قاطبۀ حُفّاظ و ضابطین
  برخلاف محمد بن نصر گفته اند ،
  هم سبق بودن داود با اولاد اسحاق بن راهویه
  به نیشابور
  و حدیث شنیدن وی در صغر سن
  از محمد بن اسلم طوسی
  دو گواه دیگر بر صدق روایت مشهور است .
  و نسبت ازدی در نام ابوداود بالولاء است .

 
 
 و ششم - سنن
 تألیف نِسائی (متوفی٣٠٣).
 
نِسائی
 
احمد بن علی بن شعیب ،
  معروف به شیخ الاسلام
  و مکنی به ابو عبدالرحمن .
  در نِسای خراسان
  به سال ٢٢٥ ه.ق تولد یافت
  و به مصر رفت
  و در آنجا مسکن گزید
  و از ائمۀ فقه و حدیث زمان خویشتن شد .
  در سفری به دمشق
  از او در مورد حضرت علی و معاویه سؤال کردند
  و وی علی را از معاویه برتر دانست ،
  متعصّبان از مسجد بیرونش افکندند
  و او را به رملة بردند .
  باری دیگر نیز به همین علت مضروبش کردند .
  سرانجام به تقاضای خویش به مکه رفت
  و در همانجا درگذشت به سال ٣٠٣ ه.ق
  او راست :
  خصائص امیرالمؤمنین علی
  و سنن النسائی یا
  المجتبی در حدیث و الضعفاء و المتروکین .


 

شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


 في صحيح البخاريّ [درجلد 3 صفحۀ 136]
 حدثنا
 يسرة بن صفوان بن جميل اللخمي
 حدثنا
 نافع بن عمر
 عن ابن أبي مليكة
 قال:
 كاد الخيّران ان يهلكا:
 - أبا بكر و عمر رضي الله عنهما-،
 رفعا أصواتهما عند النبي (ص)
 حين قدم عليه ركب بني تميم
 (في السنة التاسعة من الهجرة)
 فأشار أحدهما بالاقرع بن حابس (رض)
 أخي بني مجاشع (أي ليؤمر عليهم)
 و أشار الآخر برجل آخر
 - قال نافع: لا احفظ اسمه
 (في رواية اخرى ان اسمه القعقاع بن معبد)
 فقال ابو بكر لعمر- رضي الله عنهما-
 ما أردت إلا خلافي،
 قال:
 ما أردت خلافك
 - فارتفعت أصواتهما في ذلك فأنزل الله تعالى :
 «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا
 لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ،
 وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ
 كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ،
 أَنْ تَحْبَطَ أَعْمالُكُمْ
 وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ».
 
مؤلّف صحیح بُخاريّ یا صحیح البخاريّ
 شخصی است به نام محمّد بن اسماعیل
 وفاتش در سال 256 ه.ق است .


شنبه 23 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


 متن زیر داستانی است که به خاطر آن
 حضرت رضا سلام الله علیه
 به لقب ضامن آهو مشهور شده اند .
 منبع داستان کتابی ست به نام
 « عُیونُ أَخبارِ الرِّضا عَلَیهِ السَّلامُ »
 در جلد دوم
 در صفحۀ 285
 مؤلّف کتاب «شیخ صَدوق» هستند رحمة الله تعالی علیه
 وفاتشان در قرن چارم هجری قمری است .
 
 حَدَّثَنَا

 أَبُو الْفَضْلِ

 مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ

 بْنِ إِسْمَاعِيلَ السَّلِيطِيُّ

 رَحِمَهُ اللهُ

 قَالَ :

 سَمِعْتُ الْحَاكِمَ الرَّازِيَّ

 صَاحِبَ أَبِي جَعْفَرٍ الْعُتْبِيِّ

 يَقُولُ :

 بَعَثَنِي رَسُولًا إِلَى‏ أَبِي مَنْصُورِ بْنِ عَبْدِ الرَّزَّاقِ

 فَلَمَّا كَانَ يَوْمُ الْخَمِيسِ

 اسْتَأْذَنْتُهُ فِي زِيَارَةِ الرِّضَا ع

 فَقَالَ :

 اسْمَعْ مِنِّي

 مَا أُحَدِّثُكَ بِهِ فِي أَمْرِ هَذَا الْمَشْهَدِ

 كُنْتُ فِي أَيَّامِ شَبَابِي أَتَعَصَّبُ عَلَى أَهْلِ هَذَا الْمَشْهَدِ

 وَ أَتَعَرَّضُ الزُّوَّارَ فِي الطَّرِيقِ

 وَ أَسْلُبُ ثِيَابَهُمْ وَ نَفَقَاتِهِمْ وَ مُرَقَّعَاتِهِمْ

 فَخَرَجْتُ مُتَصَيِّداً ذَاتَ يَوْمٍ

 وَ أَرْسَلْتُ فَهْداً عَلَى غَزَالٍ

 فَمَا زَالَ يَتْبَعُهُ

 حَتَّى أَلْجَأَهُ إِلَى حَائِطِ الْمَسْجِدِ

 فَوَقَفَ الْغَزَالُ

 وَ

 وَقَفَ الْفَهْدُ مُقَابَلَهُ

 لَا يَدْنُو مِنْهُ

 فَجَهَدْنَا كُلَّ الْجَهْدِ بِالْفَهْدِ أَنْ يَدْنُوَ مِنْهُ

 فَلَمْ يَنْبَعِثْ

 وَ كَانَ مَتَى فَارَقَ الْغَزَالُ مَوْضِعَهُ

 يَتْبَعُهُ الْفَهْدُ

 فَإِذَا الْتَجَأَ إِلَى الْحَائِطِ

 وَقَفَ

 فَدَخَلَ الْغَزَالُ حِجْراً فِي حَائِطِ الْمَشْهَدِ

 فَدَخَلْتُ الرِّبَاطَ

 فَقُلْتُ لِأَبِي النَّصْرِ الْمُقْرِئِ :

 أَيْنَ الْغَزَالُ

 الَّذِي دَخَلَ هَاهُنَا الْآنَ

 فَقَالَ :

 لَمْ أَرَهُ فَدَخَلْتُ الْمَكَانَ

 الَّذِي دَخَلَهُ

 فَرَأَيْتُ بَعْرَ الْغَزَالِ وَ أَثَرَ الْبَوْلِ

 وَ لَمْ أَرَ الْغَزَالَ وَ فَقَدْتُهُ

 فَنَذَرْتُ لِلهِ تَعَالَى

 أَنْ لَا أُوذِيَ الزُّوَّارَ بَعْدَ ذَلِكَ

 وَ لَا أَتَعَرَّضَ لَهُمْ إِلَّا بِسَبِيلِ الْخَيْرِ

 وَ كُنْتُ مَتَى مَا دَهِمَنِي أَمْرٌ فَزِعْتُ إِلَى هَذَا الْمَشْهَدِ

 فَزُرْتُهُ

 وَ سَأَلْتُ اللهَ تَعَالَى فِي حَاجَتِي فَيَقْضِيهَا لِي

 وَ قَدْ سَأَلْتُ اللهَ تَعَالَى

 أَنْ يَرْزُقَنِي وَلَداً ذَكَراً

 فَرَزَقَنِي

 حَتَّى إِذَا بَلَغَ وَ قُتِلَ

 عُدْتُ إِلَى مَكَانِي مِنَ الْمَشْهَدِ

 وَ سَأَلْتُ اللهَ

 أَنْ يَرْزُقَنِي وَلَداً ذَكَراً

 فَرَزَقَنِي ابْناً آخَرَ

 وَ لَمْ أَسْأَلِ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ هُنَاكَ حَاجَةً

 إِلَّا قَضَاهَا لِي

 فَهَذَا مَا ظَهَرَ لِي مِنْ بَرَكَةِ هَذَا الْمَشْهَدِ

 عَلَى سَاكِنِهَا السَّلَامُ

جمعه 22 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


ِّ ... عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّوْفَلِيِّ

 قَالَ :

 إِنَّ الْمَأْمُونَ

 لَمَّا جَعَلَ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا ع وَلِيَّ عَهْدِهِ

 وَ إِنَّ الشُّعَرَاءَ قَصَدُوا الْمَأْمُونَ

 وَ وَصَلَهُمْ بِأَمْوَالٍ جَمَّةٍ حِينَ مَدَحُوا الرِّضَا ع

 وَ صَوَّبُوا رَأْيَ الْمَأْمُونِ فِي الْأَشْعَارِ

 دُونَ أَبِي نُوَاسٍ

 فَإِنَّهُ لَمْ يَقْصِدْهُ وَ لَمْ يَمْدَحْهُ

 وَ دَخَلَ إِلَى الْمَأْمُونِ

 فَقَالَ لَهُ :

 يَا أَبَا نُوَاسٍ

 قَدْ عَلِمْتَ مَكَانَ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا مِنِّي

 وَ مَا أَكْرَمْتُهُ بِهِ

 فَلِمَا ذَا أَخَّرْتَ مَدْحَهُ

 وَ أَنْتَ شَاعِرُ زَمَانِكَ

 وَ قَرِيعُ دَهْرِكَ

 فَأَنْشَأَ يَقُولُ :



قِيلَ لِي أَنْتَ أَوْحَدُ النَّاسِ طُرّاً
فِي فَنُونٍ مِنَ الْكَلَامِ النَّبِيهِ

لَكَ مِنْ جَوْهَرِ الْكَلَامِ بَدِيعٌ
يُثْمِرُ الدُّرَّ فِي يَدَيْ مُجْتَنِيهِ‏

فَعَلَامَ تَرَكْتَ مَدْحَ ابْنِ مُوسَى
وَ الْخِصَالَ الَّتِي تَجَمَّعْنَ فِيهِ‏

قُلْتُ لَا أَهْتَدِي لِمَدْحِ إِمَامٍ
كَانَ جِبْرِيلُ خَادِماً لِأَبِيهِ‏


 فَقَالَ لَهُ الْمَأْمُونُ :
 
 أَحْسَنْتَ

 وَ وَصَلَهُ مِنَ الْمَالِ بِمِثْلِ الَّذِي وَصَلَ بِهِ كَافَّةَ الشُّعَرَاءِ

 وَ فَضَّلَهُ عَلَيْهِمْ


 ... عَنْ أَبِي الصَّلْتِ الْهَرَوِيِّ

 قَالَ :

 إِنَّ الْمَأْمُونَ

 قَالَ لِلرِّضَا عَلِيِّ بْنِ مُوسَى ع‏ :

 يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ

 قَدْ عَرَفْتُ فَضْلَكَ وَ عِلْمَكَ وَ زُهْدَكَ وَ وَرَعَكَ وَ عِبَادَتَكَ

 وَ أَرَاكَ أَحَقَّ بِالْخِلَافَةِ مِنِّي

 فَقَالَ الرِّضَا ع :

 بِالْعُبُودِيَّةِ لِلهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَفْتَخِرُ

 وَ بِالزُّهْدِ فِي الدُّنْيَا أَرْجُو النَّجَاةَ مِنْ شَرِّ الدُّنْيَا

 وَ بِالْوَرَعِ عَنِ الْمَحَارِمِ أَرْجُو الْفَوْزَ بِالْمَغَانِمِ

 وَ بِالتَّوَاضُعِ فِي الدُّنْيَا أَرْجُو الرِّفْعَةَ عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ

 فَقَالَ لَهُ الْمَأْمُونُ

 فَإِنِّي قَدْ رَأَيْتُ أَنْ أَعْزِلَ نَفْسِي عَنِ الْخِلَافَةِ

 وَ أَجْعَلَهَا لَكَ

 وَ أُبَايِعَكَ

 فَقَالَ لَهُ الرِّضَا ع :

 إِنْ كَانَتْ هَذِهِ الْخِلَافَةُ لَكَ

 وَ جَعَلَهَا اللهُ لَكَ

 فَلَا يَجُوزُ أَنْ تَخْلَعَ لِبَاساً أَلْبَسَكَهُ اللهُ وَ تَجْعَلَهُ لِغَيْرِكَ

 وَ إِنْ كَانَتِ الْخِلَافَةُ لَيْسَتْ لَكَ

 فَلَا يَجُوزُ لَكَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مَا لَيْسَ لَكَ

 فَقَالَ لَهُ الْمَأْمُونُ :

 يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ

 لَا بُدَّ لَكَ مِنْ قَبُولِ هَذَا الْأَمْرِ

 فَقَالَ :

 لَسْتُ أَفْعَلُ ذَلِكَ طَائِعاً أَبَداً

 فَمَا زَالَ يُجْهِدُ بِهِ أَيَّاماً

 حَتَّى يَئِسَ مِنْ قَبُولِهِ

 فَقَالَ لَهُ :

 فَإِنْ لَمْ تَقْبَلِ الْخِلَافَةَ

 وَ لَمْ تُحِبَّ مُبَايَعَتِي لَكَ

 فَكُنْ وَلِيَّ عَهْدِي

 لِتَكُونَ لَكَ الْخِلَافَةُ بَعْدِي

 فَقَالَ الرِّضَا ع :

 وَ اللهِ

 لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي

 عَنْ آبَائِهِ

 عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ

 عَنْ رَسُولِ اللهِ ص

 أَنِّي أَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا قَبْلَكَ

 مَقْتُولًا بِالسَّمِّ

 مَظْلُوماً

 تَبْكِي عَلَيَّ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ

 وَ مَلَائِكَةُ الْأَرْضِ

 وَ أُدْفَنُ فِي أَرْضِ غُرْبَةٍ

 إِلَى جَنْبِ هَارُونَ الرَّشِيدِ

 فَبَكَى الْمَأْمُونُ

 ثُمَّ قَالَ لَهُ :

 يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ

 وَ مَنِ الَّذِي يَقْتُلُكَ

 أَوْ يَقْدِرُ عَلَى الْإِسَاءَةِ إِلَيْكَ

 وَ أَنَا حَيٌّ

 فَقَالَ الرِّضَا ع :

 أَمَا إِنِّي لَوْ أَشَاءُ أَنْ أَقُولَ مَنِ الَّذِي يَقْتُلُنِي لَقُلْتُ

 فَقَالَ الْمَأْمُونُ :

 يَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ

 إِنَّمَا تُرِيدُ بِقَوْلِكَ هَذَا التَّخْفِيفَ عَنْ نَفْسِكَ

 وَ دَفْعِ هَذَا الْأَمْرِ عَنْكَ

 لِيَقُولَ النَّاسُ أَنَّكَ زَاهِدٌ فِي الدُّنْيَا

 فَقَالَ الرِّضَا ع :

 وَ اللهِ

 مَا كَذَبْتُ مُنْذُ خَلَقَنِي رَبِّي عَزَّ وَ جَلَّ

 وَ مَا زَهِدْتُ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا

 وَ إِنِّي لَأَعْلَمُ مَا تُرِيدُ

 فَقَالَ الْمَأْمُونُ :

 وَ مَا أُرِيدُ

 قَالَ :

 الْأَمَانُ عَلَى الصِّدْقِ

 قَالَ :

 لَكَ الْأَمَانُ

 قَالَ :

 تُرِيدُ بِذَلِكَ أَنْ يَقُولَ النَّاسُ

 إِنَّ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى لَمْ يَزْهَدْ فِي الدُّنْيَا

 بَلْ زَهِدَتِ الدُّنْيَا فِيهِ

 أَ لَا تَرَوْنَ كَيْفَ قَبِلَ وِلَايَةَ الْعَهْدِ طَمَعاً فِي الْخِلَافَةِ

 فَغَضِبَ الْمَأْمُونُ

 ثُمَّ قَالَ :

 إِنَّكَ تَتَلَقَّانِي أَبَداً بِمَا أَكْرَهُهُ

 وَ قَدْ آمَنْتَ سَطْوَتِي

 فَبِاللهِ أُقْسِمُ

 لَئِنْ قَبِلْتَ وِلَايَةَ الْعَهْدِ

 وَ إِلَّا

 أَجْبَرْتُكَ عَلَى ذَلِكَ

 فَإِنْ فَعَلْتَ

 وَ إِلَّا

 ضَرَبْتُ عُنُقَكَ‏

 فَقَالَ الرِّضَا ع :

 قَدْ نَهَانِيَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ

 أَنْ أُلْقِيَ بِيَدِي إِلَى التَّهْلُكَةِ

 فَإِنْ كَانَ الْأَمْرُ عَلَى هَذَا

 فَافْعَلْ مَا بَدَا لَكَ

 وَ أَنَا أَقْبَلُ ذَلِكَ عَلَى أَنِّي

 لَا أُوَلِّي أَحَداً

 وَ لَا أَعْزِلُ أَحَداً

 وَ لَا أَنْقُضُ رَسْماً وَ لَا سُنَّةً

 وَ أَكُونُ فِي الْأَمْرِ مِنْ بَعِيدٍ مُشِيراً

 فَرَضِيَ مِنْهُ بِذَلِكَ

 وَ جَعَلَهُ وَلِيَّ عَهْدِهِ عَلَى كَرَاهَةٍ مِنْهُ ع لِذَلِكَ

جمعه 22 شهريور 1392برچسب:, :: :: نويسنده : علی


 ... عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلَّادٍ

 قَالَ :

 قَالَ لِي أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا ع :

 قَالَ لِيَ الْمَأْمُونُ

 يَا أَبَا الْحَسَنِ

 لَوْ كَتَبْتَ إِلَى بَعْضِ مَنْ يُطِيعُكَ فِي هَذِهِ النَّوَاحِي

 الَّتِي قَدْ فَسَدَتْ عَلَيْنَا

 قَالَ

 قُلْتُ لَهُ

 يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ

 إِنْ وَفَيْتَ لِي وَفَيْتُ لَكَ

 إِنَّمَا دَخَلْتُ فِي هَذَا الْأَمْرِ الَّذِي دَخَلْتُ فِيهِ

 عَلَى أَنْ

 لَا آمُرَ

 وَ لَا أَنْهَى

 وَ لَا أُوَلِّيَ

 وَ لَا أَعْزِلَ

 وَ مَا زَادَنِي هَذَا الْأَمْرُ الَّذِي دَخَلْتُ فِيهِ فِي النِّعْمَةِ عِنْدِي شَيْئاً

 وَ لَقَدْ كُنْتُ بِالْمَدِينَةِ

 وَ كِتَابِي يَنْفُذُ فِي الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ

 وَ لَقَدْ كُنْتُ أَرْكَبُ حِمَارِي

 وَ أَمُرُّ فِي سِكَكِ الْمَدِينَةِ

 وَ مَا بِهَا أَعَزُّ مِنِّي

 وَ مَا كَانَ بِهَا أَحَدٌ يَسْأَلُنِي حَاجَةً يُمْكِنُنِي قَضَاؤُهَا لَهُ

 إِلَّا قَضَيْتُهَا لَهُ

 فَقَالَ لِي

 أَفِي بِذَلِكَ



آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 1716
بازدید دیروز : 53
بازدید هفته : 7050
بازدید ماه : 1716
بازدید کل : 167239
تعداد مطالب : 2000
تعداد نظرات : 1
تعداد آنلاین : 1

Alternative content