محمّد بن ابی بکر

عَمّار بن یاسِر

حُجر بن عَديّ

 مِیثَمِ تَمّار بن یحیی ،
 از موالیِ بنی اسد
 و از اجلّۀ اصحاب حضرت علی (ع) است .
 وی بردۀ زنی از بنی اسد بود
 و حضرت علی (ع) او را خرید و آزاد کرد
 و میثم نزد علی (ع) باقی ماند
 سپس در کوفه سکونت گزید
 و به سبب علاقه و ارتباطی که
 با حضرت علی (ع) داشت
 عبیدالله بن زیاد امیر کوفه او را زندانی ساخت
 و سپس بر چوبی به صلیب کشید
 و او در آن حال شروع به بیان فضایل بنی هاشم کرد
 و چون خبر آن را به ابن زیاد دادند
 و بدو گفتند که
 این برده شما را مفتضح ساخت ،
 امر کرد که او را لِجام نهادند
 و این نخستین بار بود که
 در تاریخ اسلام کسی را لِجام میزدند
 و سپس با نیزه او را به قتل رساندند
 و آن در سال ٦٠ ه.ق
 و ده روز
 پیش از ورود امام حسین (ع) به عراق بوده است .
 ابوسالم میثم از ایرانیهای کوفه
 و از اجلّۀ اصحاب حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) است
 و او را عبیدالله زیاد
 ده روز قبل از آنکه
 حضرت امام حسین به عراق وارد شود
 درکوفه به قتل رساند.

رُشَید الهَجَريّ

 قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ
                وَ
                  أَمَاتَ نَفْسَهُ
 در نهج البلاغة
 در ص 337
 

 مَن لَم يَركَبِ الأَخطارُ لَم يَنَلِ الأَوطارُ .

 در کتاب شرح نهج البلاغة
 اثر ابن ابی الحدید
 قرن هفتم ه.ق
 در جلد 11 در صفحۀ 132
 

 یَـأتـیـکَ کُــلُّ غَـــدٍ بِـــما فـیــــهِ .

 أي بما قضي فیه مِن خیرٍ أو شرٍّ .

توصیفِ مقامِ وِلایت

 و يَـأتـيـكَ  بِـالأَخبارِ  مَـن  لَم تُــزَوِّد .

 أي لا حاجةَ للإختبارِ،
 فإنّ الخبرَ
 یأتیکَ لا مَحالَة .