کَظم.
(ع مص)

- فروخوردن خشم.

- نگاهداری کردن خشم خود و روی برنگردانیدن و خشم نکردن.
کظوم.
- کظم غیظ :
فروخوردن خشم.
- کظم غیظ کردن :
فروخوردن و فرونشاندن خشم.
- کظم کردن :
فرونشاندن خشم.

- قفل کردن در.

- برآوردن و بند کردن جوی.

- بند کردن روزن را.

- پرکردن مشک و بستن در آن.
منه کظم القربة.

- باز ایستادن شتر از نشخوار و نشخوار نکردن.

- ساکت شدن و خاموش گردیدن.
و در این معنی است : کظم کظوماً بصیغۀ مجهول.

نَفّاث
(ع ص)
دمنده.
نفاخ.
آنکه می دمد.
سحار.
سحرکننده.

نَفّاثة
(ع ص)
زن جادوگر.
ساحر.
دمنده.
تأنیث نفاث.

نَفّاثات.
(ع ص)
جمعِ نفاثة، به معنی ساحر.
- نفاثات فی العقد :
زنان ساحره.
زنان دردمندۀ سحر بر عقده ها.
زنان ساحر که در گره های ریسمان جادو دمند.
زنان جادوگری که ریسمان را گره زنند و بر آن جادو دمند.

نُفاثة.
(ع اِ)
- دم که دردمند سینه به دهن می زند.
آنچه را که دردمند سینه از دهن بیرون می اندازد.
خونی که بیمار مصدور از دهن تف کند.
آنچه مصدور از خون و خلط بیرون افکند.
- آنچه از دهان به دمیدن فرواندازد از ریزۀ مسواک و مانند آن.

غاسِق
(ع اِ)
- ماه.
- یا شب وقت غروب شفق.
- یا تاریکی بعد ازغروب شفق.
- شب تاریک.
- مار سیاه.

استنباط.
(ع مص)
- به آب رسیدن چاه کَن.
آب برآوردن.
بیرون آوردن آب.
الاستنباط، استخراج الماء من العین، من قولهم نبط الماء، اذا خرج من منبعه.
- نبطی شدن.
نبطی شدن قوم.
- بیرون آوردن چیزی.
طلب ظهور امری کردن.
- چیدن.
- استنبط الفقیه :
اذا استخرج الفقه الباطن بفهمه و اجتهاده.
الاستنباط اصطلاحاً استخراج المعانی من النصوص بفرط الذهن و قوة القریحة.
- استنبط (مجهولاً) : یعنی آشکارا شد بعد پنهان شدن.
- علم استنباط المعادن و المیاه :
و هو علم یبحث فیه عن تعیین محل المعدن و المیاه اذا لمعدنیات لابد لها من علامات یعرف بها عروقها و هو من فروع علم الفراسة.
- علم استنباط المیاه :
و هو علم تتعرف منه کیفیة استخراج المیاه الکامنة فی الارض و اظهارها و منفعته احیاء الارضین المیتة و افلاحها.

و من شرّ غاسقٍ إذا وقب

وَقب.
(ع اِ)
- مغاکی در سنگ که آب گرد آید در وی.
مغاکی در کوه به اندازۀ یک قامت که آب در وی گرد آید.
- چاه مانندی در زمین سخت به اندازۀ یک قامت یا دو قامت.
- قماش و رخت خانه.
- هر مغاک اندام همچو مغاک چشم و شانه جای.
- مغاکچۀ بالای چشم اسب.
- سوراخ چاه که محور در وی درکنند.

(ص)
- گول.
- فرومایه و ناکس.

(مص)
- فرودآمدن تاریکی بر مردم.
درآمدن تاریکی شب.
- در وقب داخل شدن.( دَخَل في الوَقْب‏ )
- ایستادن.
- درآمدن و متوجه شدن.
- فرودشدن آفتاب.
- خسوف.
گرفتن ماه.
منه قوله تعالی :
و من شرّ غاسقٍ إذا وقب

شُجعان، شِجعان
(ع ص، اِ)
جمعِ شَجاع و شَجیع. (منتهی الأرب) (اقرب الموارد).

شَجعان.
(ع اِ)
جمعِ شَجاع به معنی مار. (از اقرب الموارد).

وَ أُمْلي لَهُمْ  إِنَّ كَيْدي مَتين‏ٌ

(أملي)
مضارع
مرفوع
و علامة الرفع الضمّة المقدّر على الياء،
و الفاعل أنا

اِملاء :
پُر کردن
زکام رسانیدن
کمان را سخت کشیدن
برخورداری دادن
زمان دادن
مهلت دادن

ذَرني

وَذر
(ع مص)
- بُریدن. قطع کردن.
- نشتر فروبردن به جراحت.
- گذاشتن و ترک کردن.

در سورۀ القلم

" سَنَسِمُهُ عَلَى الخُرطُومِ "

نسم :
[ و س م،
وَسَمَ،
یَسِمُ،
وَسماً ]
فيه إعلال بالحذف
فهو مضارع
المعتلّ
المثال
وسم،
حذفت فاؤه في المضارع
فهو معتلّ مثال
مكسور العين في المضارع‏

مُهین.
(ع ص)
«ه و ن»
نعت فاعلی از اِهانة.
خواری بخش.
خوارکننده

مَهین.
(ع ص)
سست و ناتوان.
خوار و سست.
ضعیف.
ذلیل.
بی مقدار.
عاجز.
پست.
بی توان
- ماء مَهین : آب ضعیف. کنایه از نطفه است.
- اندک.
حقیر.
قلیل.
- شیر زبان گز.
- کم خرد و کم تمیز.
آن که تمیز و رأیش ناقص باشد.
- گَشن که باردار نکند.
ج، مُهَناء.