بتول

بتول.
(ع ص)
قطوع. قطع کننده.
|| منقطعۀ از زواج.
|| پاک دامن. پارسا.
|| زن دوشیزه که از مردان رغبت و حاجت خود بریده باشد.
زن دوشیزه و جداشده از مردان و بریده از دنیا.
دوشیزۀ از مردان بریده.
زن باکرۀ بریده شده از دنیا و بریده شده از شوهر.
دختری که شوی نکند.
زنی که از دنیا بریده باشد به جهت خدای تعالی.
بتیل.
بتیلة.
عذراء.
از دنیا گسسته و به خدا پیوسته.
دختری باشد که از دنیا بریده و به خدا پیوسته و پیوند با جهان دیگر استوار کرده باشد و این صفت ویژۀ حضرت سیدة نساء العالمین فاطمة الزهراء سلام الله علیها دخت خاتم النبیین (ص) است.
|| لقب فاطمة بنت نبيّ علیهما الصلوة والسلام بدان جهت که در فضل و دین و حَسَب از زنان زمانۀ خود و زنان امّت متفرّد بود و همتا نداشت.
چون حضرت فاطمه قاطع علائق دنیا بود لهذا بتول گفتند.
چون از مردان بریده و به طاعت خدای عزوجل مختص شده بود بدین نام شهرت یافت.
|| لقب مریم عذراء مادر مسیح علیهاالسلام.
و بتیل وبتیلة نیز بدین معنی آمده است.
لقب سیده مریم عذرا.
لقب حضرت مریم علیها السلام که ممتاز بود از زنان به حسب دین و بریده بود از دنیا به خدا.