أدبُ البصر
چشم را از
نامحرم و
عیوب مردم و
منکَرات و
محرَّمات
بپوشاند ، که حق تعالی میفرماید :
« یعلمُ خائنةَ الأعینِ وَ ما تخفِي الصّدورِ »
در مَثَل است :
« هر که از پیِ چشم رود ؛ در پیِ مرگ رود. »
« مَن کَثُرَت لَحَظاتُهُ دامَت حَسَراتُهُ. » ...
در نَظَر باید که حظِّ « نفسِ أمّارة » نباشد.