هیچ خَمری بی خُماری دیده ای؟
هیچ گُل بی زخمِ خاری دیده ای؟
در گلستانِ جهانِ آب و گِل
بی خزانی نوبهاری دیده ای؟
چون که غم پیش آیدت درحق گریز
هیچ چون حق غمگساری دیده ای؟
کارِ حق کن بارِ حق کش جز زِ حق
هیچ کس را کار و باری دیده ای؟
هیچ دل را بی صِقالِ لطفِ او
در تجلّي بی غباری دیده ای؟
بی جمالِ خوبِ دلدارِ قدیم
جز خیالی دل فِشاری دیده ای؟
از نشاطِ صِرفِ ناآمیخته
شرح ده ای دل تو باری دیده ای؟
در جهانِ صافِ بی دَرد و دَغَل
بی خطر ایمِن مَطاری دیده ای؟
چون سگِ کهف آی در غارِ وفا
ای شکاری چون شکاری دیده ای؟
«لب ببند» و چشمِ عبرت برگشا
چون که دیده اعتباری دیده ای؟
«شمسِ تبریزی» بگیرد دستِ تو
گر زِ چشمِ بد عِثاری دیده ای