کَظم.
(ع مص)

- فروخوردن خشم.

- نگاهداری کردن خشم خود و روی برنگردانیدن و خشم نکردن.
کظوم.
- کظم غیظ :
فروخوردن خشم.
- کظم غیظ کردن :
فروخوردن و فرونشاندن خشم.
- کظم کردن :
فرونشاندن خشم.

- قفل کردن در.

- برآوردن و بند کردن جوی.

- بند کردن روزن را.

- پرکردن مشک و بستن در آن.
منه کظم القربة.

- باز ایستادن شتر از نشخوار و نشخوار نکردن.

- ساکت شدن و خاموش گردیدن.
و در این معنی است : کظم کظوماً بصیغۀ مجهول.